Του Λεωνίδα Κολιού, απόφοιτος Φυσικού Τμήματος Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Η καθημερινότητα και οι ασχολίες των νέων στην επαρχία δεν έχουν σημαντική απόκλιση από τις δραστηριότητες των νέων στα μεγάλα αστικά κέντρα όσον αφορά την ένταξη τους στην κοινωνία . Η σταδιακή κοινωνικοποίηση των ανθρώπων είναι κοινή για όσους μεγαλώνουν στην ιδία χώρα. Οι συνήθειες, τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις είναι ίδιες σε κάθε γωνία της χώρας με ελάχιστες αποκλίσεις.
Ασφαλώς στα μεγάλα αστικά κέντρα υπάρχουν περισσότερες επιλογές απ’ ότι στις μικρότερες πόλεις. Συνήθως όμως οι νέοι αντιλαμβάνονται την πληθώρα επίλογων μόνο στον τρόπο και το χώρο διασκέδασης. Η ψυχαγωγία, η αγωγή δηλαδή της ψυχής περνά σε δεύτερη μοίρα. Ο νέος πιστεύει συχνά ότι ψυχαγωγείται αλλά στην πραγματικότητα χάνει την υπόσταση του. Παραδομένος στο σύγχρονο lifestyle γίνεται έρμαιο συνηθειών και πρακτικών άλλων, και καταλήγει ενίοτε να γίνει άβουλο ον.
Έχουν εκλείψει στις μέρες μας πολιτιστικά κέντρα και εκδηλώσεις με συνέπεια, ο νέος, μην έχοντας εναλλακτική επιλογή, να καταφεύγει σε χώρους που η διασκέδαση αποκτά άλλη έννοια. Παραδίνει την ψυχή του με μόνο αντάλλαγμα τις σαρκικές του επιθυμίες με αποτέλεσμα να γίνει δούλος των παρορμήσεών του.
Ο τρόπος διασκέδασης είναι καθρέφτης της καθημερινότητας που ζούμε, μιας καθημερινότητας καθαρά υλιστικής, εφήμερης και συχνά ανούσιας. Από την άλλη, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο νέος αντιδρά κατά αυτόν τον τρόπο διότι μαστίζεται από την ανεργία και τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην χωρά μας. Κατά την γνώμη μου δεν ευθύνεται η ανεργία αλλά η αεργία που είναι το αποτέλεσμα τις ανορθολογικής παιδείας και μόρφωσης που παρέχεται στην χώρα. Ένα ανορθολογικό σύστημα εκπαίδευσης που από την πρώτη στιγμή μας μαθαίνει να πατάμε επί πτωμάτων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι βαθμοθηρικές βλέψεις των μαθητών που τους καλλιεργούν εκείνοι που έχουν ως υποχρέωση την ομαλή ένταξη τους στην κοινωνία . Πώς περιμένουν λοιπόν αλλαγή νοοτροπίας και καλύτερες μέρες από την στιγμή που το πρώτο μάθημα που δίνεις στον νέο είναι το δίκαιο της πυγμής ? Το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα με τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες που κουβαλά είναι συνυπεύθυνο για τη σημερινή μας ερημιά. Εάν κάποιος θέλει να μελετήσει και να γνωρίσει την καθημερινότητα των νέων αρκεί μια βόλτα σε ένα σχολείο για να διαπιστώσει πώς αυτοί εντάσσονται στην κοινωνία και ετοιμάζονται για το αύριο.
Έχουν εκλείψει στις μέρες μας πολιτιστικά κέντρα και εκδηλώσεις με συνέπεια, ο νέος, μην έχοντας εναλλακτική επιλογή, να καταφεύγει σε χώρους που η διασκέδαση αποκτά άλλη έννοια. Παραδίνει την ψυχή του με μόνο αντάλλαγμα τις σαρκικές του επιθυμίες με αποτέλεσμα να γίνει δούλος των παρορμήσεών του.
Ο τρόπος διασκέδασης είναι καθρέφτης της καθημερινότητας που ζούμε, μιας καθημερινότητας καθαρά υλιστικής, εφήμερης και συχνά ανούσιας. Από την άλλη, ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο νέος αντιδρά κατά αυτόν τον τρόπο διότι μαστίζεται από την ανεργία και τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην χωρά μας. Κατά την γνώμη μου δεν ευθύνεται η ανεργία αλλά η αεργία που είναι το αποτέλεσμα τις ανορθολογικής παιδείας και μόρφωσης που παρέχεται στην χώρα. Ένα ανορθολογικό σύστημα εκπαίδευσης που από την πρώτη στιγμή μας μαθαίνει να πατάμε επί πτωμάτων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι βαθμοθηρικές βλέψεις των μαθητών που τους καλλιεργούν εκείνοι που έχουν ως υποχρέωση την ομαλή ένταξη τους στην κοινωνία . Πώς περιμένουν λοιπόν αλλαγή νοοτροπίας και καλύτερες μέρες από την στιγμή που το πρώτο μάθημα που δίνεις στον νέο είναι το δίκαιο της πυγμής ? Το σαθρό εκπαιδευτικό σύστημα με τις στρεβλώσεις και τις παθογένειες που κουβαλά είναι συνυπεύθυνο για τη σημερινή μας ερημιά. Εάν κάποιος θέλει να μελετήσει και να γνωρίσει την καθημερινότητα των νέων αρκεί μια βόλτα σε ένα σχολείο για να διαπιστώσει πώς αυτοί εντάσσονται στην κοινωνία και ετοιμάζονται για το αύριο.