Του Δονάτου Δούρου
Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις, σ΄ αυτό το μαύρο τον ουρανό…
Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις, σ΄ αυτό το μαύρο τον ουρανό…
Αλήθεια τι θα φάμε φέτος τα Χριστούγεννα;
Τι στο καλό έχουν πάθει αυτές οι «αγορές» και τα έχουν βάλλει τόσο πολύ μαζί μας;
Εμείς τις έχουμε νευριάσει;
Κι εν πάση περιπτώσει τι στο καλό είναι αυτές οι αγορές; Τρώνε; Πίνουνε; Κοιμούνται; Αλλιώς, πώς αφουγκράζονται και το καταλαβαίνουν, όταν δεν είμαστε καλά παιδιά;
Τελικά είμαστε τόσο κακά παιδιά;
Όταν οι τραπεζοϋπάλληλοι μας ξυπνούσαν απ’ το μεσημεριανό ύπνο, καλώντας μας κατά τις τρεις και μισή να σπεύσουμε να προλάβουμε για να πάρουμε διακοποδάνειο, εορτοδάνειο, αυτοκινητοδάνειο, σπιτοδάνειο δεν υπήρξαμε καλά παιδιά;;;
Όταν μας έπειθαν να “φλομώσουμε” και οι πλέον αδαείς με πιστωτικές κάρτες, χωρίς καλά- καλά να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται και αργότερα να γευθούμε και να απολαύσουμε αυτό το υπέροχο τραπεζικό προϊόν μήπως δεν υπήρξαμε αρκετά υπάκουα παιδιά;;;
Τότε που οι «κουτόφραγκοι» μας έστελναν τα πακετάκια με τις επιδοτήσεις και εμείς σαν πολύ καλά παιδιά δε βάλαμε τα δυνατά μας για να δεκαπλασιάσουμε τα αμνοερίφια και τα βοοειδή; Δε γεμίσαμε με ελαιόδενδρα τα βουνά μας με εσπεριδοειδή, την Πίνδο και όλες τις άλλες βουνοκορφές, έτσι που τελικά πετύχαμε να παράγουμε τόσο λάδι, όσο όλες οι άλλες χώρες της Μεσογείου μαζί, τόσο βαμβάκι που δυσκολευόμαστε να το ζυγίσουμε και επειδή το βαμβάκι είναι ελαφρύ, πολλές φορές, όταν φυσούσε, πετούσε και πήγαινε από αποθήκη σε αποθήκη; Επειδή και εμείς σαν παιδιά, από τον ενθουσιασμό μας μερικές φορές φωνάζαμε «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» πρέπει τώρα να τιμωρηθούμε;;;
Τότε που δεν είχαν έρθει βέβαια ακόμη τα καραβάνια των εξαθλιωμένων από την Αφρασία και επειδή ήταν αρκετούτσικα τα περισσευόμενα φρούτα, σαν καλά παιδιά που ήμαστε, μπορεί να πετούσαμε όπου γουστάραμε τα σκουπίδια- που δε σάπιζαν για να κινδυνεύει το περιβάλλον - αλλά τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα κλπ , επειδή αυτά σαπίζουν, για να μη μαζεύονται μύγες και σφήκες και τρώνε τους τουρίστες, τα θάβαμε κανονικά στις χωματερές (όχι βέβαια με παππά και με κουμπάρο) -τόσο καλά και με ευαισθησίες για την προστασία του περιβάλλοντος παιδιά ήμαστε!!!!
Για να χτυπήσουμε μάλιστα και την ανεργία στις καημένες τις χώρες που δεν παράγουν πορτοκάλια και λάδι, αλλά αυτοκίνητα, αεροπλάνα, υποβρύχια και άλλα, τι να κάναμε, αφού τα υποβρύχιά τους δε βγαίνανε και τόσο καλά και τα αεροπλάνα στα χωριά δε μπορούσαν να παρκάρουν, πήραμε από τέσσερα αυτοκίνητα η κάθε οικογένεια για να μη πεινάσουν και αυτοί οι χριστιανοί!!!!
Σαν καλά παιδιά που ήμαστε για να βοηθήσουμε και τις άλλες τις καημένες τις χώρες που επίσης δεν παράγουν αγροτικά προϊόντα αλλά παράγουν «Αγροτικά», καταργήσαμε σχεδόν από το τραπέζι μας το ούζο και το τσίπουρο και καθιερώσαμε το «Αγροτικό». Μόλις πουλούσαμε το καλαμπόκι και ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια (όχι σαν αυτά του βουνού, από τα άλλα που φυτρώνουν κάπου στον κάμπο και μοιάζουν σαν μαγαζιά) παρότι αυτή την εποχή δεν επιτρεπότανε το κυνήγι, εμείς σαν καλά παιδιά πετυχαίναμε «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Καταναλώναμε «Αγροτικά» για να βοηθήσουμε τις χώρες αυτές και χτυπούσαμε την ανεργία και σε άλλες χώρες (που δεν είναι ακόμη στην καλή Ευρώπη αλλά στην άλλη τη λιγότερο καλή), βοηθώντας με χαρτζιλίκι κάτι μικρά φτωχά παιδιά που είχαν ξανθά μαλλάκια και πολύ τρυφερά χεράκια με βελούδινο δερματάκι ( που το τρυπούσαν τα αγκάθια στις πορτοκαλιές και το έκαιγε ο ήλιος την ημέρα και γι’ αυτό αναγκάζονταν να δουλεύουν τη νύχτα και να μας κάνουν παρεούλα για να μη βαριόμαστε…).
Γιατί λοιπόν μετά από όλα αυτά να μας θεωρούν τόσο κακά παιδιά;
Εμείς τους αγαπάμε! Όσο περισσότερο μας μαλώνουν, τόσο περισσότερα προϊόντα από τις χώρες τους εισάγουμε!!!.
Αλήθεια, τελικά τι θα φάμε φέτος τα Χριστούγεννα; Μήπως ο ένας τον άλλον;
Βόηθα νεογέννητε Χριστέ μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας!!!!
Τι στο καλό έχουν πάθει αυτές οι «αγορές» και τα έχουν βάλλει τόσο πολύ μαζί μας;
Εμείς τις έχουμε νευριάσει;
Κι εν πάση περιπτώσει τι στο καλό είναι αυτές οι αγορές; Τρώνε; Πίνουνε; Κοιμούνται; Αλλιώς, πώς αφουγκράζονται και το καταλαβαίνουν, όταν δεν είμαστε καλά παιδιά;
Τελικά είμαστε τόσο κακά παιδιά;
Όταν οι τραπεζοϋπάλληλοι μας ξυπνούσαν απ’ το μεσημεριανό ύπνο, καλώντας μας κατά τις τρεις και μισή να σπεύσουμε να προλάβουμε για να πάρουμε διακοποδάνειο, εορτοδάνειο, αυτοκινητοδάνειο, σπιτοδάνειο δεν υπήρξαμε καλά παιδιά;;;
Όταν μας έπειθαν να “φλομώσουμε” και οι πλέον αδαείς με πιστωτικές κάρτες, χωρίς καλά- καλά να ξέρουμε περί τίνος πρόκειται και αργότερα να γευθούμε και να απολαύσουμε αυτό το υπέροχο τραπεζικό προϊόν μήπως δεν υπήρξαμε αρκετά υπάκουα παιδιά;;;
Τότε που οι «κουτόφραγκοι» μας έστελναν τα πακετάκια με τις επιδοτήσεις και εμείς σαν πολύ καλά παιδιά δε βάλαμε τα δυνατά μας για να δεκαπλασιάσουμε τα αμνοερίφια και τα βοοειδή; Δε γεμίσαμε με ελαιόδενδρα τα βουνά μας με εσπεριδοειδή, την Πίνδο και όλες τις άλλες βουνοκορφές, έτσι που τελικά πετύχαμε να παράγουμε τόσο λάδι, όσο όλες οι άλλες χώρες της Μεσογείου μαζί, τόσο βαμβάκι που δυσκολευόμαστε να το ζυγίσουμε και επειδή το βαμβάκι είναι ελαφρύ, πολλές φορές, όταν φυσούσε, πετούσε και πήγαινε από αποθήκη σε αποθήκη; Επειδή και εμείς σαν παιδιά, από τον ενθουσιασμό μας μερικές φορές φωνάζαμε «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά» πρέπει τώρα να τιμωρηθούμε;;;
Τότε που δεν είχαν έρθει βέβαια ακόμη τα καραβάνια των εξαθλιωμένων από την Αφρασία και επειδή ήταν αρκετούτσικα τα περισσευόμενα φρούτα, σαν καλά παιδιά που ήμαστε, μπορεί να πετούσαμε όπου γουστάραμε τα σκουπίδια- που δε σάπιζαν για να κινδυνεύει το περιβάλλον - αλλά τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια, τα λεμόνια, τα ροδάκινα κλπ , επειδή αυτά σαπίζουν, για να μη μαζεύονται μύγες και σφήκες και τρώνε τους τουρίστες, τα θάβαμε κανονικά στις χωματερές (όχι βέβαια με παππά και με κουμπάρο) -τόσο καλά και με ευαισθησίες για την προστασία του περιβάλλοντος παιδιά ήμαστε!!!!
Για να χτυπήσουμε μάλιστα και την ανεργία στις καημένες τις χώρες που δεν παράγουν πορτοκάλια και λάδι, αλλά αυτοκίνητα, αεροπλάνα, υποβρύχια και άλλα, τι να κάναμε, αφού τα υποβρύχιά τους δε βγαίνανε και τόσο καλά και τα αεροπλάνα στα χωριά δε μπορούσαν να παρκάρουν, πήραμε από τέσσερα αυτοκίνητα η κάθε οικογένεια για να μη πεινάσουν και αυτοί οι χριστιανοί!!!!
Σαν καλά παιδιά που ήμαστε για να βοηθήσουμε και τις άλλες τις καημένες τις χώρες που επίσης δεν παράγουν αγροτικά προϊόντα αλλά παράγουν «Αγροτικά», καταργήσαμε σχεδόν από το τραπέζι μας το ούζο και το τσίπουρο και καθιερώσαμε το «Αγροτικό». Μόλις πουλούσαμε το καλαμπόκι και ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια (όχι σαν αυτά του βουνού, από τα άλλα που φυτρώνουν κάπου στον κάμπο και μοιάζουν σαν μαγαζιά) παρότι αυτή την εποχή δεν επιτρεπότανε το κυνήγι, εμείς σαν καλά παιδιά πετυχαίναμε «με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια»: Καταναλώναμε «Αγροτικά» για να βοηθήσουμε τις χώρες αυτές και χτυπούσαμε την ανεργία και σε άλλες χώρες (που δεν είναι ακόμη στην καλή Ευρώπη αλλά στην άλλη τη λιγότερο καλή), βοηθώντας με χαρτζιλίκι κάτι μικρά φτωχά παιδιά που είχαν ξανθά μαλλάκια και πολύ τρυφερά χεράκια με βελούδινο δερματάκι ( που το τρυπούσαν τα αγκάθια στις πορτοκαλιές και το έκαιγε ο ήλιος την ημέρα και γι’ αυτό αναγκάζονταν να δουλεύουν τη νύχτα και να μας κάνουν παρεούλα για να μη βαριόμαστε…).
Γιατί λοιπόν μετά από όλα αυτά να μας θεωρούν τόσο κακά παιδιά;
Εμείς τους αγαπάμε! Όσο περισσότερο μας μαλώνουν, τόσο περισσότερα προϊόντα από τις χώρες τους εισάγουμε!!!.
Αλήθεια, τελικά τι θα φάμε φέτος τα Χριστούγεννα; Μήπως ο ένας τον άλλον;
Βόηθα νεογέννητε Χριστέ μου, μη φαγωθούμε μεταξύ μας!!!!